با بچه دار شدن اولویت با بچه هاست و یا زندگی مشترک؟

این سوال را از خودتان بپرسید که آخرین باری که بدون بچه ها با یکدیگر زمان گذرانده اید کی بوده است؟ در بسیاری از فرهنگ ها متدوال است که خانواده ها چندین سال بدون فرزندشان جایی نمی روند و زوج هایی که به تازگی بچه دار شده اند ممکن است احساس گناه بکنند.

اما اگر فرزندان آن ها به خوبی مراقبت شوند، این را برای پدر و مادر و فرزندان آن ها مفید می دانیم.طبق مطالعات کلینیک روانشناسی  فرزندان اگر با ازدواج محکم میان پدر و مادرشان رو به رو شوند ، احساس آرامش بیستری خواهند داشت.

 

ازدواج مانند موجود زنده است که پیوسته خود را احیا می کند و بازسازی می کند و جراحاتش را ترمیم می کند و رشد می کند و تغییر می یابد. به همین دلیل باید به این رابطه رسیدگی کرد. در غیر این صورت پژمرده می شود و می میرد. این رابطه به آبیاری نیاز دارد و باید علف های هرزش را از بین برد و احتیاج به زمانی برای استراحت دارد و اگر رابطه به حذف خود بها دهد ، از هم پاشیده  خواهد شد.

این را فراموش نکنید که بی توجهی به فرزندان و نادیده انگاشتن آن ها و تنها گذاشتن بچه ها با پرستار برای چندین شب اصلا چیز خوبی نیست ولی اشاره ما به والدینی است که تمام فکر و ذکرشان پیش فرزندان است و از زندگی زناشویی خود غفلت می کنند.

در بسیاری از متارکه ها که در خانواده هایی که فرزندان آن ها ترک منزل کرده اتفاق می افتد و ما بار ها شاهد آن بوده ایم، اشکال بر سر این بوده است که زن و شوهر پیوندی را که لازم بوده است با هم نداشته اندطبق مطالعات متخصص خانواده .

این افراد، توجه به زندگی زناشویی را برای آخر گذاشته اند و تمام فعالیتشان را متوجه فرزندشان کرده اند. گاه این طرز برخورد از آن جهت صورت می گیرد که خود پدر و مادر در چنین شرایطی بزرگ شده اند. برخی دیگر نیز بر این باور هستند که اگر فرزندشان این گونه مهربان رفتار کنند، از شدت تاملاتی که خود از دوران کودکی به یادگار دارند، می کاهند. اما زوجین باید به فکر رابطه خودشان نیز باشند و کارهای زیادی برای آن می توانند بکنند.

به نظر درست تر است که بچه ها در رخت خواب خودشان بخوابند، زوجی که از صبح تا شب کار کرده اند و تحت تاثیر عوامل و مشکلات فراوان قرار داشته اند چه زمانی باید فرصت کنند که به یکدیگر برسند؟ آیا زوجین باید با هم زمانی را داشته باشند که با هم صحبت کنند و اگر فرزند شما همراه شما روی تخت بخوابد ، این اتفاق نمی افتد. شما حتی با داشتن فرزدان کمسال باید به ازدواجتان برسید.

 

از کجا تشخیص دهم که رابطه ام در چه وضعی است؟

5 دقیقه وقت صرف کنید و به رابطه زناشویی تان بیندیشید. آیا احساس رضایت می کنید؟ آیا احساس شایستگی می کنید؟ آیا به لحاظ احساسی و عاطفی جور هستید؟ وقتی به ازدواجتان فکر می کنید از اعماق ناهشیار خود ه می شنوید؟

آیا این صدا می گوید که زمان آن رسیده است که با همسرتان به مرخصی کوتاه مدت بروید؟ و یا بگویید که با همسرم به سینما بروم؟ و همچنین وضع رابطه جنسی تان در چه حال است؟ فراموش نکنید که یکی از نشانه های داشتن یک زندگی زناشویی خوب، داشت یک رابطه جنسی مناسب است.

طبق نظر مشاوران ازدواج پدر و مادر خوب با فرزندشان صرف وقت فراوان می کنند اما زن و شوهر با هم نیز باید به تنهایی صرف وقت کنند و ای برای دوام و حفظ رابطه شان است.

بچه های این گونه خانواده ها چگونه می شود؟

بر اساس مطالعات کلینیک روانشناسی بچه هایی که در شرایطی بزرگ می شوند که پدر و مادرشان برای هم وقتی نمی گذلرند همیشه به شما وابسته خواهند شد و برایش دشوار خواهد بود که منزل را ترک کند و به دانشکده برود و یا مستقل شود.

فرزندانی از این قبیل یا در خانه می مانند و یا منزلی در فاصله بسیار کم از خانه پدر و مادر خود پیدا می کنند. فرزند شما ممکن است بگوید از آن جهت نزدیک به خانه شما زدگی می کند که خانواده اش به راستی دوست دارد و می خواهد نزدیک آن ها باشد. این همان فرزندی است که پدر و مادرش را بهترین دوست خود می داند ولی بهتر است که به دنیای بیرون هم قدم بگذارد .

طبق نظر مشاوران ازدواج حد و مرز های در هم ریخته نشانه آن است که شما زدگی زناشویی ندارید . وقتی هرجایی می روید فرزندتان با شماست یعنی زندگی زناشویی ندارید و حتی زمانی که بچه هایتان بزرگ تر می شوند و به مشکلات شما اشراف دارند نشانه ای است که می گوید زندگی زناشویی ندارید.

 

چگونه با این مشکل مواجه شوم؟

اگر که این مسئله را به عنوان یک مشکل ارزیابی کنید، می توان گفت که شروع کرده اید. به رابطه زناشویی تان نگاهی بیدازید و به نقاط قوت و ضعف خود توجه کنید و به هراس ها و امید ها و ضعفتان توجه کنید و با یکدیگر از صمیم قلب صحبت کنید و فکر کنید که چه موقع برای ازدواجتان وقت صرف کرده اید.

برای مثال همه روزه با هم برای چند دقیقه صحبت کنید و هفته ای یک شب رستوران بروید و سالی یک بار به مرخصی کوتاه مدت بدون بچه ها بروید و یا هرگونه فعالیتی که خودتان دوست دارید را انجام دهی. ما موافق با کم توجهی به بچه ها نیستیم ولی بچه ها باید ببینند که بین پدر و مادرشان عشق و محبت وجود دارد و زندگی برای خود دارند. برای کسب اطلاعات بیشتر با متخصص خانواده در ارتباط باشید.