- وقتی خونهی مادربزرگ باشیم، نمیتونم جلوی پرخوریام رو بگیرم.
- همیشه بعدش پشیمون میشم ولی جلوی شیرینی هیچ کنترلی ندارم.
- وقتی عصبانیام، استرس دارم و یا بیحوصلهام، نمیتونم جلوی پرخوری رو بگیرم.
[box type=”note” bg=”#” color=”#1777c1″ border=”#” radius=”0″ fontsize=”15″]در تلگرام نیز همراه باشید imNamdar@[/box]
شرط میبندم شمایی که به این صفحه سر زدهاید، نگران چاقی یا اضافهوزن خودتان یا یکی از عزیزانتان هستید. نگران نباشید شما در این دغدغه تنها نیستید. نگاهی به اطرافتان بیندازید و ببینید که چند نفر از اطرافیانتان اضافهوزن دارند. این داستان، یک مسئلهی جدی است. در تمام دنیا، شیوع اضافهوزن و چاقی در حال افزایش است و برای بیشتر انسانها این موضوع تبدیل به یک دغدغهی مهم شده است.
مبدأ و منشأ اصلی رفتار خوردن ما، نه در سیستم گوارش و احساس گرسنگی، بلکه در پیامهایی است که مغز ما میفرستد و اعلام میکند که حالا وقت غذا خوردن است. بیشتر ما دیدی ابتدایی و جسمانی دربارهی اضافهوزن داریم و پیش خودمان فرضیههای سادهای میسازیم که مثل این که «من ژنتیکی چاقم و هیچ کاریش نمیشه کرد» یا «من یه هفته برنج نخورم لاغر میشم!» یا «راهحل لاغری فقط پیادهرویه!». اما مسئله به همین سادگیها هم نیست. رفتار سادهی خوردن را مکانیسمهای مختلفی هدایت میکنند که گرسنگی اولین و سادهترین دلیل آن است. اما عوامل دیگری هم در این موضوع نقش دارند.
برای مثال پژوهشهای جدید نشان میدهند که مغز افرادی که اضافهوزن دارند، به نوعی به غذا خوردن وابسته است و میشود گفت که انگار به جز خوردن برای سیر شدن، دلایل دیگری هم برای پرخوری دستوپا میکند. ما مغز افراد دارای اضافهوزن را «مغز وابسته به غذا خوردن» یا «مغز عاشق غذاخوردن» مینامیم. در این مقاله میخواهیم با هم این دلایل را خیلی سریع مرور کنیم و بعد از آن، در مقالههای بعدی، هر کدام را به صورت مفصل با هم بررسی خواهیم کرد.
بهترین روانشناسان رشت بهترین مشاوران رشت
خوردن برای لذت بهترین روانشناسان رشت بهترین مشاوران رشت
پای ثابت همهی جشنها و مهمانیهای ما، غذاهای خوشمزهای است که میزبان با حوصلهی تمام فراهم میکند. خیلی از غذاهایی که ما میخوریم، فقط و فقط برای این طراحی و آماده میشوند که آنها را بخوریم و از آنها لذت ببریم، در حالی که میدانیم عملاً هیچ نفعی برای بدنمان ندارند یا حتی ضررهای اثباتشدهای دارند. مثال این دسته غذاها، دسرها و خوراکیهایی مثل چیپس و پفک و فستفودها هستند. بهترین روانشناسان رشت بهترین مشاوران رشت
روانشناس بالینی رشت روانشناس کودک رشت
خوردن برای حال بهتر روانشناس بالینی رشت روانشناس کودک رشت
گاهی اوقات موضوع این نیست که صرفاً لذت بیشتری ببریم بلکه میخواهیم از شر حال بدمان خلاص شویم. همهی ما این تجربه را داریم که بعد از یک روز کاری سخت به خانه بیاییم و بدون توجه به این که گرسنه هستیم یا نه، ناخنکی به غذاهای داخل یخچال بزنیم. متأسفانه یا خوشبختانه غذاخوردن یکی از روشهای بسیار مؤثر برای بهتر کردن حال ماست. روانشناس بالینی رشت روانشناس کودک رشت
مرکز مشاوره در رشت مرکز مشاوره آرامش زندگی
خوردن از روی عادت مرکز مشاوره در رشت مرکز مشاوره آرامش زندگی
مسابقهی فوتبال تا نیم ساعت دیگر شروع میشود، همهچیز آماده هست؟ نه! بچهها یادشان رفته تخمه بخرند! عادت تخمه خوردن همراه با تماشای تلویزیون به همین سادگی شکل میگیرد و بعد از مدتی به خودتان میآیید و میبینید که اضافهوزنتان دردسرساز شده است. شاید باورتان نشود، اما در مورد خیلی از چیزهایی که در طول روز میخورید، فکر نمیکنید. برای مثال پژوهشها نشان داده کسانی که در طول روز غذاهایی را که میخورند یادداشت میکنند، خیلی بهتر از کسانی که فقط رژیم میگیرند وزن کم میکنند. چرا؟ به خاطر این که به عادتهای نیمههشیار خوردن خود آگاه میشوند و پرخوریهای اضافی را حذف میکنند. مرکز مشاوره در رشت مرکز مشاوره آرامش زندگی
سایت مشاوره آنلاین
خوردن از روی فشار اجتماعی سایت مشاوره آنلاین
حدس بزنید چه اتفاقی میافتد اگر در محل کارتان، وقتی که همکارتان برای تولد بچهاش شیرینی خامهای پخش میکند، شما نه بگویید و از شیرینی نخورید! قبل از این که به خودتان بیایید، میبینید که همههمکاران بسیج شدهاند تا مطمئن شوند که شما حتماً از آن شیرینی میخورید. اطرافیان ما تأثیر بسیار زیادی روی غذا خوردن ما دارند. آنها حتی وقتی ما را با اصرار و تعارف تحت فشار قرار نمیدهند هم میتوانند روی خوردن ما تأثیر بگذارند. مغز ما به سیستمی مجهز است که حالتهای هیجانی دیگران را در خودش بازسازی میکند. بنابراین وقتی کسی با میل و اشتیاق فراوان غذا میخورد، احتمال این که به او بپیوندید، بسیار زیاد میشود. سایت مشاوره آنلاین
خوردن فقط به دلیل نشانهها
حتماً این مکالمه را شنیدهاید که مادری به فرزندش میگوید«قربان چشمهای بادامیات بروم» و کودک هم در جواب میگوید «من بادام میخوام». گاهی اوقات دلیل غذا خوردن ما فقط و فقط این است که با نشانههایی که ما را یاد خوردن میاندازند روبهرو شدهایم. مثلاً ممکن است بوی کباب به مشاممان رسیده باشد و یا از کنار ویترین شیرینیفروشی گذشته باشیم. همین یک نشانه کافیاست تا مغز ما وارد عمل شود و نقشهی یک پرخوری ناخواسته را بچیند.
سپیده بخت ـ کارشناس ارشد روانشناسی
No comment